Dante
Buu
.jpg)
Montenegro
Germany
Dante Buu is a performance artist from Montenegro, living between Rožaje and Berlin. His practice is centred on love, disobedience, intimacy and freedom, and how these are affected and altered through the past, present and the future. Using his body and its emotional and physical transformations as the main medium, Buu’s works are extensive durational performances that take the form of sculptures, installations, drawings, photography, prose poetry and hand-embroidery. In Dante Buu’s works the bodily act of creation, as a form of continued action, breaks the artistic and societal binary norms such as private vs. public, being good vs. being bad and breathing vs. suffocation.
Buu represented Montenegro at the 59th Venice Biennale in 2022, and his works have been shown at numerous international exhibitions and festivals, including Exercises in a Collection (+MSUM, 2023); No Intermission (Marina Abramović Institute, Royal Theatre Carré, 2022); Young & Restful (MeetFactory, 2022); thigh high (Künstlerhaus Bethanien, 2021); NEXUS 1 (TBA Festival, PICA, 2019); Careful With That Axe, Eugene (AKT Art Space, 2019); Universal Hospitality 2 (FUTURA, 2017); This is Not My History! (steirischer herbst, < rotor >, 2015); 3rd Biennial of Contemporary Art (Tito’s Bunker, 2015); Mama I am OK in the Neon Green (Duplex100m2, 2013–14). Dante Buu has been invited for several residencies, ONASSIS AiR (Athens, 2024); Residency Unlimited (New York, 2022–23) and Ankara Queer Art Program (Ankara, 2020–21), among others; and his work has received numerous awards and wide recognition, including the Milčik YVAA (2021) and Salon 13th November (2019).
ดันเต้ บู เป็นศิลปินสาขาการแสดงจากประเทศมอนเตเนโกร อาศัยอยู่ที่เมืองโรซาเจ และเมืองเบอร์ลิน การปฏิบัติการทางศิลปะของเขามุ่งเน้นไปที่แนวคิดเรื่องความรัก การไม่เชื่อฟัง ความใกล้ชิด และเสรีภาพ และการที่สิ่งเหล่านี้ส่งผลกระทบและถูกปรับเปลี่ยนในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ศิลปินเลือกใช้ร่างกาย การเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ และกายภาพเป็นสื่อหลัก และผลงานของเขาก็มักจะเป็นการแสดงสดที่ใช้ระยะเวลานาน และมีรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ประติมากรรม ศิลปะจัดวาง ภาพวาด ภาพถ่าย บทกวีร้อยแก้ว และการเย็บปักถักร้อย ผลงานของ ดันเต้ บู สะท้อนให้เห็นว่าการสร้างสรรค์ทางร่างกาย ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการกระทำอย่างต่อเนื่อง สามารถฝ่าฝืนบรรทัดฐานทางศิลปะและสังคมได้ เช่นการเปรียบเทียบกันระหว่าง ความเป็นส่วนตัวกับความเป็นสาธารณะ ดีกับไม่ดี และการหายใจกับอาการขาดอากาศ
บูเป็นตัวแทนประเทศมอนเตเนโกรในเทศกาลเวนิส เบียนนาเล่ ครั้งที่ 59 ในปี 2565 และผลงานของเขาได้รับการจัดแสดงในนิทรรศการและเทศกาลระดับนานาชาติมากมาย รวมถึง Exercises in a Collection (+MSUM, 2566); No Intermission (Marina Abramović Institute, Royal Theatre Carré, 2565); Young & Restful (MeetFactory, 2565); thigh high (Künstlerhaus Bethanien, 2564); NEXUS 1 (TBA Festival, PICA, 2562); Careful With That Axe, Eugene (AKT Art Space, 2562); Universal Hospitality 2 (FUTURA, 2560); This is Not My History! (steirischer herbst, < rotor >, 2558); 3rd Biennial of Contemporary Art (Tito’s Bunker, 2558); Mama I am OK in the Neon Green (Duplex100m2, 2556-7) เขาได้รับเชิญให้เป็นศิลปินในพำนักของโครงการ ONASSIS AiR (เอเธนส์, 2567); Residency Unlimited (นิวยอร์ก, 2565-6) และ Ankara Queer Art Program (อังการา, 2563-4) และอื่นๆ ผลงานของเขาได้รับรางวัลมากมายและได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง อาทิ Milčik YVAA (2564) และ Salon 13 พฤศจิกายน (2562)
