I never wanted to leave, I had to… and as my body comes closer and closer to going back into the earth, I don’t know if my decay will ever be in the soil where I was born. In this life of insecurity and heartbreak, I embroider away now and for the years to come in a colorful hope that, either my country or I will metamorphose, and I will return and be at peace in the land of my ancestors.
Dante Buu Embroidery is intuitive. He randomly reaches out for an embroidery thread of any color (…) then starts embroidering according to his mood at the moment, until that thread ends − until it becomes a field of color, a form, a malleable feeling.
Dante Buu’s practice is of love, disobedience, intimacy and freedom, and how these are affected and altered through the past, present and the future. Using his body and its emotional and physical transformations as the main medium, Buu’s extensive durational performances take the form of sculptures, installations, drawings, photography, prose poetry and hand-embroidery. In Dante Buu’s works the bodily act of creation, as a form of continued action, breaks the artistic and societal norms such as: private vs. public, being good vs. being bad and breathing vs. suffocating.
ฉันไม่เคยอยากจากไป ฉันต้องไป…และเมื่อร่างกายของฉันเข้าใกล้การกลับสู่โลกมากขึ้น ก็ไม่รู้ว่าซากของฉันจะอยู่ในผืนดินตรงที่ฉันเกิดหรือไม่ ในชีวิตที่มีแต่ความไม่มั่นคงและการอกหักนี้ฉันได้แต่เย็บปักในตอนนี้และต่อไปอีกหลายปีด้วยความหวังอย่างมีสีสันว่าประเทศของฉันหรือตัวฉันเองจะกลายสภาพ แล้วฉันก็จะได้กลับมานอนตายตาหลับในแผ่นดินของบรรพบุรุษ
ดันเต้ บูปักงานผ้าตามสัญชาตญาณ เขาหาด้ายมาสีหนึ่งอย่างไม่เจาะจง (…) แล้วก็เริ่มลงมือปักตามอารมณ์ในขณะนั้นจนกว่าด้ายจะหมด จนกว่าจะกลายเป็นพื้นสี เป็นรูปแบบ เป็นความรู้สึกที่ปรับเปลี่ยนได้
ดันเต้ บูทำงานกับความรัก การไม่เชื่อฟัง ความใกล้ชิดรวมทั้งความเป็นอิสระและการที่ทุกอย่างนี้ได้รับผลกระทบและถูกเปลี่ยนแปลงในอดีต ปัจจุบันและอนาคต บูใช้ร่างกายของเขาตลอดจนการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์และกายภาพเป็นสื่อหลักในการทำงาน การแสดงสดแบบต่อเนื่องระยะยาวของเขาอยู่ในรูปแบบของงานประติมากรรม ศิลปะจัดวาง ภาพวาด ภาพถ่าย ร้อยแก้ว ร้องกรองและงานปักเย็บด้วยมือ การใช้ร่างกายสร้างสรรค์ผลงานในรูปแบบที่เป็นการกระทำแบบต่อเนื่องของดันเต้ บูฝ่าฝืนบรรทัดฐานทางศิลปะและสังคม อาทิ ความแตกต่างระหว่างความเป็นส่วนตัวกับส่วนรวม การเป็นคนดีและคนชั่ว การหายใจและการขาดอากาศหายใจ เป็นต้น